[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Τα Παιδιά των Ανθρώπων

[Remy Fincher]

"Children Of Men" emstar emstar

Του Αλφόνσο Κουαρόν

Με τους Κλάιβ Όουεν, Τζούλιαν Μουρ, Μάικλ Κέιν, Τσίουετελ Ετζίοφορ, Κλερ-Χόουπ Άσιτυ, Ντάνυ Χιούστον, Πήτερ Μούλαν κ.α.

Το 2027 η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος του αφανισμού, αφού επί 18 έτη και για έναν εντελώς άγνωστο λόγο οι γυναίκες πάσχουν από μια αλλόκοτη και ανίατη στειρότητα. Ενώ πολιτισμικό χάος και ταραχές επικρατούν παντού στον πλανήτη, στη Βρετανία μαίνεται ένας άτυπος πόλεμος μεταξύ της αστυνομοκρατικής Κυβέρνησης από τη μια και των εξεγερμένων, καταδιωκόμενων μεταναστών και των αριστερών υποστηρικτών τους από την άλλη. Μέσα στη γενική απόγνωση και δυστυχία του λαού ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, ο Θίο (Όουεν), θα προσεγγισθεί από την αρχηγό της εξτρεμιστικής ομάδας των "Ψαριών" και πρώην σύζυγό του, Τζούλιαν (Μουρ), για μια άκρως μυστική κι επικίνδυνη αποστολή μέσα από τα φλεγόμενα πεδία μάχης. Μια αποστολή που αν επιτευχθεί ίσως σημάνει το τέλος της καταστροφής και την αρχή μιας νέας εποχής για το ανθρώπινο γένος...

Από όλες τις σκοτεινές προφητείες για την κατάληξη (κατάντια) του ανθρώπινου γένους, από όλα τα νοσηρά sci-fi καθεστώτα που πέρασαν ποτέ από το πανί, η προ-αποκαλυπτική Βρετανία του Κουαρόν, όπως απεικονίσθηκε πρώτα στη νουβέλλα του Π. Ντ. Τζέιμς, είναι η πιο ρεαλιστική, αληθοφανής προσέγγιση στην απεικόνιση ενός κόσμου που βαδίζει προς τον ολοκληρωτικό και αναπόφευκτο θάνατό του. Και γι' αυτό ίσως η πιο εφιαλτική. Η παγερή "μηχανοποίηση" και απάνθρωπη ομογενοποίηση των ανθρώπων στο "THX 1138" (Τζορτζ Λούκας), η επικράτηση του παραλογισμού και της αρρωστημένης γραφειοκρατίας στο σουρεάλ σύμπαν του "Μπραζίλ" (Τέρυ Γκίλιαμ), η εξόφθαλμα επηρεασμένη από το ναζισμό αλλά και τον Όργουελ απολυταρχία του "V for Vendetta" (Άλαν Μουρ), η ρημαγμένη, φονική κόλαση του "28 Ημέρες Μετά" (Άλεξ Γκάρλαντ) προκαλούν ενδεχομένως εντονότερα συναισθήματα αποστροφής και φόβου. Αλλά όταν τα φώτα ανάψουν, το εν έτει 2027 Λονδίνο των "Παιδιών των Ανθρώπων" πλησιάζει τελικά περισσότερο στο να μοιάζει με μια εικόνα "Επικαίρων" κατευθείαν από το όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Και -Χριστέ μου- τι εικόνα.

Στρατοκρατία; Check! Σπιουνιά και κατασκοπία; Check! Ξενοφοβία και εκδίωξη των μεταναστών; Check! Στρατόπεδα συγκέντρωσης; Check! Αναρχικές συμμορίες αιμοδιψών επιδρομέων; Check! Πατριωτικά μηνύματα και ανατριχιαστικά φυσιολογικά σκηνοθετημένες διαφημίσεις ηρεμιστικών, αντικαταθλιπτικών και... προϊόντων ευθανασίας μέσα από πανταχού παρούσες οθόνες; Check δε λες τίποτα. Όλα όσα συνθέτουν ένα τυπικό κινηματογραφικό/ λογοτεχνικό μελλοντολογικό τοπίο είναι παρόντα, αλλά σε τέτοιες δόσεις που αποφεύγουν επιμελώς τόσο τα κλισέ όσο και το να ξεπεράσουν ή να αγγίξουν καν τα όρια της υπερβολής. Εν ολίγοις: εάν από αύριο οι γυναίκες του πλανήτη έπαυαν να γεννούν, το πιθανότερο είναι σε 18 χρόνια ο κόσμος μας να έμοιαζε ακριβώς ή έστω σχεδόν όπως αυτός στα "Παιδιά των Ανθρώπων".

Αλλά αν το "προφητικό" είναι ένα επίθετο που δε θα μπορούσε να του προσδώσει κάποιος χωρίς ίχνος αβεβαιότητας (με μια πρέζα αλάτι, που λένε και οι Άγγλοι), το "σοκαριστικό", αντίθετα, το κερδίζει άνετα και επάξια. Αποτέλεσμα όχι μόνο της ήδη τρομακτικής θεματολογίας του, αλλά κι από ανατροπές στην πλοκή που δε σταματούν μέχρι το τέλος. Φυσικά εδώ εντοπίζεται και το μοναδικό κατ' εμέ αξιοσημείωτο ελάττωμα: οι "αυτάρεσκες", εκβιαστικές εικόνες φρίκης και σπαραγμού στις οποίες υποκύπτει ο Κουαρόν χωρις ουσιαστικά να υπάρχει λόγος, εφόσον έχει ήδη κερδίσει σε μεγάλο βαθμό τη συναισθηματική συμμετοχή του θεατή. Παράδειγμα ξεκάθαρης και αδικαιολόγητης επιτήδευσης οι σταγόνες αίματος που πιτσιλίζονται πάνω στο φακό καθώς αυτός ακολουθεί κατά πόδας τον Κλάιβ Όουεν μέσα από ένα μακελειό (dude, that was totally unnecessary). Πάντως, στα 109 του λεπτά το έργο σε κρατά σε μια διαρκή ένταση και ανησυχία, ενίοτε σε καθηλώνει, ενίοτε σου κόβει την ανάσα, ενίοτε σε συγκινεί και ποτέ μα ποτέ δεν πλατιάζει ή γίνεται ανιαρό.

Προφητικό, λοιπόν, πιθανόν. Σοκαριστικό οπωσδήποτε. Επίσης αστείο. Ναι, καλά διαβάσατε. Αστείο- σχεδόν τόσο, αν όχι και περισσότερο από το "Θέλω και τη Μαμά Σου" του 2004. Το χιούμορ του είναι φυσικά μαύρο και σαρκαστικό, πηγάζει από τους διαλόγους αλλά και από απολαυστικά γκαγκς- πάνω από όλα όμως είναι αναπάντεχο και πολύ-πολύ ευπρόσδεκτο σε μια ταινία που θα βάραινε επικίνδυνα από το ζοφερό της κλίμα. Το καστ κάνει ως επί το πλείστον υπέροχη δουλειά, του Όουεν (για όσους αμφισβητούν το ταλέντο του) συμπεριλαμβανομένου, ενώ την παράσταση κλέβουν ως αναμενόταν ο θρύλος Μάικλ Κέιν και ο Πήτερ Μούλαν σε δεύτερους ρόλους.

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Μέχρι ΚΑΙ το V for Vendetta είναι πιο ρεαλιστικό μελλοντολογικό σενάριο από αυτό το έργο.

Γενικά τη δεκαετία του '90 είχαμε πιάσει την καταστροφολογία απ'το μαλλί με το τέλος του κόσμου να έρχεται από το διάστημα ή φυσικές καταστροφές,βλέπε 'μέρα ανεξαρτησίας','αρμαγεδδών','επαφή',εκείνο με τα πελώρια ωστικά κύματα της οποίας το όνομα μου διαφεύγει,μέχρι και την ψιλοάνοστη εκείνη παρωδία 'Οι αρειανοί επιτίθονται'.Και φυσικά τα X-files έθεσαν γερά τις βάσεις της καχυποψίας μας για τους υπόλοιπους κατοίκους αυτού του σύμπαντος.

Εσχάτως όμως(λες να φταίνε οι πόλεμοι-λες να φταίει η 11/9??) η καταστροφή έρχεται εκ των έσω-βλέπε νοσηρό/φασιστικό κράτος που κάνει πολέμους,σκοτώνει κοσμάκη αβέρτα,ρατσισμός σε κάθε τι διαφορετικό[τι μου θυμίζει,τι μου θυμίζει] και λαός που επαναστατεί.

Στη συγκεκριμένη ταινία υπάρχει -ω,έκπληξις- *PSILOSPOILER* μια ομάδα αντιεξουσιαστών που όμως απαρτίζεται από και-καλά-πανούργους επιεικώς ούγκα-μπούγκα bunch of craps που θα μπορούσε κάλλιστα να μην υπάρχει,αλλά 'πως θα γεμίσουμε και 109' λεπτά βρε!+άσε που έτσι θα το παίξουμε και λίγο και-καλά-ακριβοδίκαιοι για να επισημάνουμε το προφανές',ούτως ειπείν ότι μπουμπουνοκέφαλοι υπάρχουν παντού.*Spoiler*

Η ταινία ήταν ψιλομέτρια κατά την άποψή μου,κατά βάσιν επιφανειακή και με πολλά σημεία ανεπαρκώς εξηγημένα.

Ίσως να φταίνε οι διάλογοι που δε βοηθάνε και πολύ-ενίοτε φέρνουν σε Ευριπιδικούς μονολόγους,ίσως φταίει που τα έχουμε ξανακούσει αυτά πολύ πιο καλλιτεχνικά και μεστά απ'το αξεπέραστο περσινό V for Vendetta που έλεγε πολλά χωρίς να χρειαστεί να δείξει φάτσα φόρα πετσοκομμένους και βασανισμένους,ενώ το καταλάβαινες στον αέρα πως και στον κόσμο του V συνέβαιναν τέτοια χαριτωμένα.(->Το οποίο κατ'εμέ διαχωρίζει και την τέχνη απ'το θέαμα,δλδ να σου δίνει να καταλάβεις τι συμβαίνει χωρίς να χρειάζεται να σου τη δίνει μασημένη τροφή οπτικώς/ακουστικώς/λεκτικώς)

Εγώ από όλη τη ταινία δε κατάλαβα το πιο βασικό ίσως.Γιατί ντε και καλά αν,πράγματι(σου λέω εγώ τώρα),μείνουν όλες οι γυναίκες στείρες και δε μπορεί να συνεχιστεί η ανθρωπότητα,αυτό συνεπάγεται το απόλυτο χάος,μίσος,κόλαση??

Τελικά απ'το σινεμά βγήκα κάπως έτσι ->

Highlight της ταινίας η Julian Moore που στον έστω και μικρό της ρόλο κλέβει την παράσταση.Και ο Κέιν γλυκούλης στο '60ς ρόλο του.

Υγ1:*Spoiler* Δλδ,το ότι ο Σιντ τους είπε με το νι και με το σίγμα πως 'είδε μια διαφήμιση στην τηλεόραση και τους κατέδωσε στα 'ψάρια' για το χρηματικό αντίτιμο,μπλα,μπλα,μπλα',μόνο σε εμένα έκανε λίγο ??Η' που έπρεπε να δείξει όλους τους βασανισμένους-το θάνατο της Μαρί και πολλά άλλα όμορφα??

*Spoiler*

Εν τέλει αν δε μιλούσαν οι περιέργως φλύαροι χαρακτήρες απαγγέλοντας,στην ουσία,την ιστορία και την πλοκή,δε θα πολυπαίρναμε μυρωδιά τι γίνεται..Εμείς οι χαζοί-για τους έξυπνους δε ξέρω

Υγ2:Ενδείκνυται να το δουν επίδοξοι γυναικολόγοι και έγκυες γυναίκες.

Για να διαπιστώσουν οι γυναικολόγοι ότι ακόμα κι ένα μούλικο μπορεί κάνει τη διαφορά(ή εν αντιθέσει πόσο μούφα είναι η ταινία),ενώ οι μέλλουσες μητέρες να θυμούνται όταν με το καλό το βλασταράκι τους θα είναι ένα 3χρονο τέρας που σπάει,καταστρέφει,τσιρίζει,πως ένα τέτοιο πλάσματακι θα μπορούσε να αλλάξει το ρου της ιστορίας(ή εν αντιθέσει πόσο μούφα ήταν τελικά εκείνη η ταινία-μπορώ να ζητήσω τα λεφτά μου πίσω 3 χρόνια μετά??).

[John Doe]

Η ταινία ήταν ψιλομέτρια κατά την άποψή μου,κατά βάσιν επιφανειακή και με πολλά σημεία ανεπαρκώς εξηγημένα.

Ίσως να φταίνε οι διάλογοι που δε βοηθάνε και πολύ-ενίοτε φέρνουν σε Ευριπιδικούς μονολόγους,ίσως φταίει που τα έχουμε ξανακούσει αυτά πολύ πιο καλλιτεχνικά και μεστά απ'το αξεπέραστο περσινό V for Vendetta που έλεγε πολλά χωρίς να χρειαστεί να δείξει φάτσα φόρα πετσοκομμένους και βασανισμένους,ενώ το καταλάβαινες στον αέρα πως και στον κόσμο του V συνέβαιναν τέτοια χαριτωμένα.(->Το οποίο κατ'εμέ διαχωρίζει και την τέχνη απ'το θέαμα,δλδ να σου δίνει να καταλάβεις τι συμβαίνει χωρίς να χρειάζεται να σου τη δίνει μασημένη τροφή οπτικώς/ακουστικώς/λεκτικώς)

Εγώ από όλη τη ταινία δε κατάλαβα το πιο βασικό ίσως.Γιατί ντε και καλά αν,πράγματι(σου λέω εγώ τώρα),μείνουν όλες οι γυναίκες στείρες και δε μπορεί να συνεχιστεί η ανθρωπότητα,αυτό συνεπάγεται το απόλυτο χάος,μίσος,κόλαση??

Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά άδικο να συγκρίνει κανείς το V for Vendetta με το Children of Men. Αν εξαιρέσεις το γενικότερο καταστροφολογικό αέρα που πλανάται στην ατμόσφαιρα και των δύο ταινιών, δε νομίζω ότι υπάρχουν άλλα κοινά σημεία... Από μια τέτοια σύγκριση, νομίζω ότι βγαίνουν ζημιωμένες και οι δύο ταινίες.

Κι εξηγούμε: το V for Vendetta ήταν η μεταφορά στην οθόνη ενός πασίγνωστου (όχι στην ημεδαπή βεβαίως!!!) κόμικ, με πρωταγωνιστή έναν μασκοφόρο ήρωα που στοχεύει στην ανατροπή ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Ο δημιουργός του, Alan Moore, κατόρθωσε να περάσει απλά και σαφή κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα, μέσα από την (σχετικά) απλή και προσβάσιμη γλώσσα της 9ης τέχνης. Αντίστοιχα, οι δημιουργοί της ταινίας, διάλεξαν αυτό το κόμικ για να περάσουν κάποια μηνύματα σε μια "απολιτίκ" γεννιά των Village, όπως είναι η γενιάς μας (ΟΚ ΟΚ είχαν και το παραδάκι στο μυαλό τους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Με άλλα λόγια, το V for Vendetta είναι μια "μέθοδος άνευ διδασκάλου" για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν ιδέα ποιός στο διάολο είναι αυτός ο Όργουελ και ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν. Αυτό βεβαίως δεν μειώνει την αξία της ταινίας... Αντιθέτως, θα έλεγα ότι θέλει μεγάλο ταλέντο να χωρέσεις ανάμεσα σε εκρήξεις και σκηνές πάλης, μερικούς από τους πιο ευφυείς διαλόγους που γράφτηκαν ποτέ. Θέλει κάτι παραπάνω από ταλέντο για να φτιάξεις μια πολιτική ταινία δράσης - επιστημονικής φαντασίας, χωρίς να φανείς γελοίος!

Από την άλλη πλευρά, το Children of Men (τόσο ως βιβλίο όσο και ως ταινία) δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει έναν άμεσο διδακτικό χαρακτήρα. Στόχος του συγγραφεά P.D. James (στον οποίο έμεινε πιστός ο Cuaron) ήταν να πλάσσει ένα αφόρητο στον αναγνώστη σύμπαν. Το ηθικό δίδαγμα εδώ έρχεται έμμεσα και δεν προσφέρεται έτοιμο στο κοινό. Η ταινία αποτελεί μια από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίου που έχω δει. Όλο το σκηνικό είναι τόσο βρώμικο, τόσο αποκρουστικό, που σαν θεατής ένιωθα υπερβολλικά καταπιεσμένος από την ατμόσφαιρα του έργου. Τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα της ταινίας δεν είναι όσο σαφή ήταν στο V for Vendetta, γιατί ο δημιουργός προσπαθεί να ερεθίσει τον θεατή για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Γι' αυτό και δεν αναλλώθηκε στην παρουσίαση των αιτιών που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε αυτή την κατάσταση, ούτε περιείχε διαλόγους - στίχους από πολιτικά τραγούδια. Προσωπικά η ταινία αυτή με συγκίνησε περισσότερο, γιατί βγαίνοντας από την αίθουσα, ένιωσα αυτό που οι αρχαίοι ημών ονόμαζαν κάθαρση. Το τέλος της τραγωδίας ήταν λυτρωτικό, χωρίς να είναι πομπώδες και υπερβολικό!

Όσο για το ερώτημά σου, νομίζω ότι σε μια κοινωνία που ξέρει ότι πεθαίνει, δεν είναι λογικό να πρυτανεύσει η λογική και η ψυχραιμία. Πάρε για παράδειγμα την Ελλάδα: σε αντίστοιχη περίπτωση, όλα τα λαμόγια θα είχαν λεηλατήσει τα πάντα και αυτοί που δεν πρόλαβαν να λεηλατήσουν θα σκότωναν αδιακρίτως, για να εκδικηθούν την κακιά τους μοίρα...

[γιατρίνα]

Ο Μάικλ Κέιν ήταν εκπληκτικός...Και στο σύνολό της η ταινία πέρασε πολλά μηνύματα καυτηριάζοντας εμμέσως πλην σαφώς τη σημερινή αλλαζονική "αξιοποίηση" της φύσης από τον άνθρωπο, την αποπρωσοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων, τη σιωπή των βολεμένων άλλοτε ακτιβιστών και κάθε είδους αντιρρησιών, την άθλια μεταχείρηση κατ΄ουσίαν και τύποις των μεταναστών, την ανωφελότητα της τέχνης δίχως προβληματισμό πολλώ δε μάλλον σ΄έναν κόσμο χωρίς παιδιά και άρα χωρίς μέλλον, την συνέχιση του πυρός με πρόσχημα την "προστασία της ζωής" και των αξιών της, την απειλή της εξέγερσης των περιθωριακών τύπων, τη διατήρηση των τύπων εξουσίας ακόμα και σε χαοτικές καταστάσεις...΄

Γενικά, μια έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ταινία για τους ευαισθητοποιημένους, που αφήνει μια γεύση θλίψης και ένα μνμ για δράση όσο είναι καιρός. Και φυσικά το αύριο σώζει το μέλλον-τη ζωή - τα παιδιά ...

Just pull my finger ! Ακόμη και στα πρόθυρα του θανάτου η ανθρωπότητα πρέπει ν΄αντισταθεί.

[aiantas]

Μεγάλη μπούρδα το έργο.Πλοκή της πλάκας,σενάριο επιστημονικής φαντασίας,ανούσια εξέλιξη

[Remy Fincher]

Μεγάλη μπούρδα το έργο.Πλοκή της πλάκας,σενάριο επιστημονικής φαντασίας,ανούσια εξέλιξη

ΗΤΑΝ ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ποια non-fiction ταινία εκτυλίσσεται 30 χρόνια στο μέλλον;

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Κι εξηγούμε: το V for Vendetta ήταν η μεταφορά στην οθόνη ενός πασίγνωστου (όχι στην ημεδαπή βεβαίως!!!) κόμικ, με πρωταγωνιστή έναν μασκοφόρο ήρωα που στοχεύει στην ανατροπή ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Ο δημιουργός του, Alan Moore, κατόρθωσε να περάσει απλά και σαφή κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα, μέσα από την (σχετικά) απλή και προσβάσιμη γλώσσα της 9ης τέχνης. Αντίστοιχα, οι δημιουργοί της ταινίας, διάλεξαν αυτό το κόμικ για να περάσουν κάποια μηνύματα σε μια "απολιτίκ" γεννιά των Village, όπως είναι η γενιάς μας (ΟΚ ΟΚ είχαν και το παραδάκι στο μυαλό τους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Με άλλα λόγια, το V for Vendetta είναι μια "μέθοδος άνευ διδασκάλου" για όλα εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν ιδέα ποιός στο διάολο είναι αυτός ο Όργουελ και ούτε ενδιαφέρονται να μάθουν. Αυτό βεβαίως δεν μειώνει την αξία της ταινίας... Αντιθέτως, θα έλεγα ότι θέλει μεγάλο ταλέντο να χωρέσεις ανάμεσα σε εκρήξεις και σκηνές πάλης, μερικούς από τους πιο ευφυείς διαλόγους που γράφτηκαν ποτέ. Θέλει κάτι παραπάνω από ταλέντο για να φτιάξεις μια πολιτική ταινία δράσης - επιστημονικής φαντασίας, χωρίς να φανείς γελοίος!

Από την άλλη πλευρά, το Children of Men (τόσο ως βιβλίο όσο και ως ταινία) δεν ενδιαφέρεται να αποκτήσει έναν άμεσο διδακτικό χαρακτήρα. Στόχος του συγγραφεά P.D. James (στον οποίο έμεινε πιστός ο Cuaron) ήταν να πλάσσει ένα αφόρητο στον αναγνώστη σύμπαν. Το ηθικό δίδαγμα εδώ έρχεται έμμεσα και δεν προσφέρεται έτοιμο στο κοινό. Η ταινία αποτελεί μια από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίου που έχω δει. Όλο το σκηνικό είναι τόσο βρώμικο, τόσο αποκρουστικό, που σαν θεατής ένιωθα υπερβολλικά καταπιεσμένος από την ατμόσφαιρα του έργου. Τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα της ταινίας δεν είναι όσο σαφή ήταν στο V for Vendetta, γιατί ο δημιουργός προσπαθεί να ερεθίσει τον θεατή για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Γι' αυτό και δεν αναλλώθηκε στην παρουσίαση των αιτιών που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε αυτή την κατάσταση, ούτε περιείχε διαλόγους - στίχους από πολιτικά τραγούδια. Προσωπικά η ταινία αυτή με συγκίνησε περισσότερο, γιατί βγαίνοντας από την αίθουσα, ένιωσα αυτό που οι αρχαίοι ημών ονόμαζαν κάθαρση. Το τέλος της τραγωδίας ήταν λυτρωτικό, χωρίς να είναι πομπώδες και υπερβολικό!

Μα,λατρεμένε Johnnie,για εμένα και τον άγνωστο χ,υ,ζ που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο ή το κόμιξ(δυστυχώς για το δεύτερο) το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο-πως δηλαδή στο όλο νόημα έμοιαζαν πολύ-παράλληλες ιστορίες με κοινό νόημα.Τα μηνύματα του children ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα,μόνο που εν αντιθέσει με το V δε μπορούσε να βρει κανένα τρόπο να τα υποστηρίξει.

Υποθέτω πως ούτως ο ίδιος ο συγγραφέας δε μπορούσε να δικαιολογήσει πιστευτά το όλο αυτό Chaos,οπότε απ'το να βάλει κάτι τελείως emantegeia ,το άφησε έτσι μετέωρο ως μια artistic αφαιρετικότητα..

Όλο το σκηνικό είναι τόσο βρώμικο, τόσο αποκρουστικό, που σαν θεατής ένιωθα υπερβολλικά καταπιεσμένος από την ατμόσφαιρα του έργου. Τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα της ταινίας δεν είναι όσο σαφή ήταν στο V for Vendetta, γιατί ο δημιουργός προσπαθεί να ερεθίσει τον θεατή για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Exactly-Ακριβώς!!Σε σοκάρει με την εικόνα,ενώ από ιστορία..τπτ..Ενώ το V δε χρειάστηκε να δείξει τόσο κλάμα,αίμα και εξαθλίωση για να καταλάβουμε πως 'ΟΚ,ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ(του έργου-τι νόμιζες?? )ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ'.Αυτό κι αν σου δίνει στην πιατέλα τα νοήματα που θέλει να σου περάσει!!Το V δούλευε περισσότερο εγκεφαλικά..

Δεν ήταν πομπώδες??Συγγνώμη,τα σπόιλερ που έβαλα τα είδες??Τo πχ γεγονός ότι *Spoiler* έκλεψε τα κλειδιά όλων των αυτοκινήτων που όλως τυχαίως ήταν αφημένα πάνω στα αμάξια χωρίς κανένας από όλους τους φύλακες να τον πάρει χαμπάρι(!),αποσυνδέοντας κι όλας μάλιστα τη μηχανή(!) του ενός,ενώ το τελευταίο αυτοκίνητο που διάλεξε δεν είχε μπαταρία(!)[και μιλάμε για αυτοκίνητο έτους 2030 έτσι??Η σακαράκα της θειάς μου και δε το έχει πάθει ΠΟΤΕ αυτό] σου φαίνεται για κάτι ρεαλιστικό?? End of *spoiler* Πιο ρεαλιστική ακούγεται στα αυτιά μου πλέον η ατάκα 'μέχρι να ξαναγεμίσετε τα όπλα σας θα έχετε πεθάνει',μη σου πω και η ατάκα 'Εμπρός εμπρός,καλά μου χεράκια-εμπρός εμπρός καλά μου πατίνια!!'

Όσο για το ερώτημά σου, νομίζω ότι σε μια κοινωνία που ξέρει ότι πεθαίνει, δεν είναι λογικό να πρυτανεύσει η λογική και η ψυχραιμία. Πάρε για παράδειγμα την Ελλάδα: σε αντίστοιχη περίπτωση, όλα τα λαμόγια θα είχαν λεηλατήσει τα πάντα και αυτοί που δεν πρόλαβαν να λεηλατήσουν θα σκότωναν αδιακρίτως, για να εκδικηθούν την κακιά τους μοίρα...

Μηδενιστική και επιφανειακή λογική πάνω στην οποία στηρίζεται και το θρίλεράκι Saw-αφού είμαι στα τελευταία μου ας καθαρίσω κι όσους περισσότερους μπορώ.

Αν ήταν έτσι,όσοι άνθρωποι είναι πατημένα 70 θα το γυρνούσαν και τουλάχιστον θα έπαιζαν όλα τους τα λεφτά στο καζίνο-μη σου πω ότι θα άρχιζαν τα ριφιφί και το εμπόριο ναρκωτικών.Για να μην αναφέρω τους καρκινοπαθείς,τους λευχαιμικούς,τους φορείς κάθε λογής νόσου.Και μη βγείτε να μου πείτε ότι υπάρχουν περιστατικά φορέων Aids που ήθελαν να πάρουν εκδίκηση διότι πολύ απλά ενισχύετε την άποψή μου.Ότι ακριβώς 'το μίσος' και 'το χάος' που φέρνει το επικείμενο τέλος είναι απλά ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟ.

[John Doe]

Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις... Αυτό νομίζω πως λέγεται παραγωγικός διάλογος. Και όχι δε σε γλύφω, γιατί εξακολουθώ να διαφωνώ.

Και ξανα-εξηγούμε: Σίγουρα αυτή η σκηνή που περιγράφεις, είναι κάπως "απλοϊκή", από αυτές που μόνο σε ταινίες συμβαίνουν! Αλλά το τέλος εξακολουθεί να μην είναι πομπώδες, αφού δε χρειάζεται να ανατιναχθεί ολόκληρο το Big Ben για να πέσει το σύστημα. Δεν το βρίσκεις λίγο σχηματικό όλο αυτό και λιγάκι απλουστευμένο? Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ταινία συνδυάζει όλα τα στοιχεία μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (ΟΚ ίσως μερικοί με θεωρήσουν ακραίο), με αποκορύφωμα, το φινάλε, όπου ο θεατής μπορεί να πάρει ξανά (επιτέλους!) μια βαθιά ανάσα!!!

Όσο για τους 70χρονους και τους λοιπούς δυστυχείς που αποδημούν σύντομα εις κύριον, δεν νομίζω ότι μπορούν να καταλύσουν κάθε κοινωνική δομή, αν και νομίζω πως κάποιοι από αυτούς θα το ήθελαν πολύ (και ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει γι' αυτο?). Όμως, σε έναν κόσμο με ημερομηνία λήξης, όπου δεν έχει καμία σημασία αν τηρείς τους νόμους ή όχι, αφού ούτως ή άλλως η κοινωνία πεθαίνει, κάθε κοινωνική δομή καταργείται εξ ορισμού. Σε εμένα αυτό φαίνεται απόλυτα λογικό και δικαιολογημένο. Αν ξέρεις ότι σου μένουν 10 χρόνια ζωής και όσες κυρώσεις κι αν σου ασκηθούν για ένα έγκλημα, δεν πρόκειται να επηρεάσουν τους απογόνους σου, γιατί να μην εγκληματίσεις (εφόσον βέβαια είσαι "παλιοχαρακτήρας" ). Να στο θέσω αλλιώς? Αν σου μένουν δέκα χρόνια ζωής και ξέρεις ότι σε 40 χρόνια δε θα υπάρχει κανείς σε αυτόν τον πλανήτη, γιατί να ασχοληθείς με την επιβολή κυρώσεων και να μην το ρίξεις στην dolce vita??? Ακραίο ή μηδενιστικό μπορεί να είναι, αλλά δεν νομίζω ότι απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

[Billy Brazzoni]

Μεγάλη μπούρδα το έργο.Πλοκή της πλάκας,σενάριο επιστημονικής φαντασίας,ανούσια εξέλιξη

Κύριε Τσιμογιαννάκη... ???? Άντε να δείς το Rambo III για 10η φορά...

Βέβαια έχει και ένα δίκιο ο άσχετος... ήταν λίγο στον αέρα το σενάριο και με προβλέψιμη πλοκή. Το δε τέλος προβλέψιμα καλό και συνεπώς απογοητευτικό.

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις... Αυτό νομίζω πως λέγεται παραγωγικός διάλογος. Και όχι δε σε γλύφω, γιατί εξακολουθώ να διαφωνώ.

Και ξανα-εξηγούμε: Σίγουρα αυτή η σκηνή που περιγράφεις, είναι κάπως "απλοϊκή", από αυτές που μόνο σε ταινίες συμβαίνουν! Αλλά το τέλος εξακολουθεί να μην είναι πομπώδες, αφού δε χρειάζεται να ανατιναχθεί ολόκληρο το Big Ben για να πέσει το σύστημα. Δεν το βρίσκεις λίγο σχηματικό όλο αυτό και λιγάκι απλουστευμένο? Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ταινία συνδυάζει όλα τα στοιχεία μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (ΟΚ ίσως μερικοί με θεωρήσουν ακραίο), με αποκορύφωμα, το φινάλε, όπου ο θεατής μπορεί να πάρει ξανά (επιτέλους!) μια βαθιά ανάσα!!!

Όσο για τους 70χρονους και τους λοιπούς δυστυχείς που αποδημούν σύντομα εις κύριον, δεν νομίζω ότι μπορούν να καταλύσουν κάθε κοινωνική δομή, αν και νομίζω πως κάποιοι από αυτούς θα το ήθελαν πολύ (και ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει γι' αυτο?). Όμως, σε έναν κόσμο με ημερομηνία λήξης, όπου δεν έχει καμία σημασία αν τηρείς τους νόμους ή όχι, αφού ούτως ή άλλως η κοινωνία πεθαίνει, κάθε κοινωνική δομή καταργείται εξ ορισμού. Σε εμένα αυτό φαίνεται απόλυτα λογικό και δικαιολογημένο. Αν ξέρεις ότι σου μένουν 10 χρόνια ζωής και όσες κυρώσεις κι αν σου ασκηθούν για ένα έγκλημα, δεν πρόκειται να επηρεάσουν τους απογόνους σου, γιατί να μην εγκληματίσεις (εφόσον βέβαια είσαι "παλιοχαρακτήρας" ). Να στο θέσω αλλιώς? Αν σου μένουν δέκα χρόνια ζωής και ξέρεις ότι σε 40 χρόνια δε θα υπάρχει κανείς σε αυτόν τον πλανήτη, γιατί να ασχοληθείς με την επιβολή κυρώσεων και να μην το ρίξεις στην dolce vita??? Ακραίο ή μηδενιστικό μπορεί να είναι, αλλά δεν νομίζω ότι απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Και για ποιό λόγο η Dolce Vita εμπερικλείει-ή μάλλον συνεπάγεται-το απόλυτο χάος??Διότι για εμένα dolce vita είναι να φορέσω τα πιο άνετα πανάκριβα πράντα γκούτσι,κλπ ρούχα και να επισκεφτώ μια πολύ glamorous γκαλερύ ή έκθεση τέχνης(ή έστω μια όπερα),κι έπειτα να πάω στο πιο αβάντ γκάρντ καθαρό εστιατόριο(που θα σερβίρει τα πιο διάσημα πιάτα της πόλης και να τα δοκιμάσω όολα) με την παρέα μου(όλοι με τις λίμο και ό,τι ποθούν επίσης) που θα μιλάμε μόνο για ενδιαφέροντα για εμάς πράγματα,κι από εκεί στο πιο κυριλάτο after και από εκεί με μια γοητευτική πριβέ συντροφιά(ενός ατόμου,if you know what i mean ) στην υποθετική βιλάρα μου που βλέπει όλο τον ωκεανό πανόραμα και ένα τεράστιο μελί φεγγάρι από πάνω(ή έστω,διότι επειδή και οι φαντασιώσεις έχουν και τα όριά τους,στη σουίτα ενός πεντάστερου ξενοδοχείου) να πίνω τομ περινιόν και τζόνι γουόκερ μπλου συνοδευόμενα από λαχταριστά ορεκτικάκια,μικαέλ μπούμπλε να ακούγεται από μέσα να τραγουδάει τζαζ και εγώ να εμ..αχέμ!! με την συντροφιά που προανέφερα..

Σίγουρα Dolce Vita για εμένα δεν είναι η φαντασίωση κάθε νερντ να γίνει το Doom πραγματικότητα.

Το V for Vendetta ήταν απλουστευμένο και συμβολικό σίγουρα(λόγω της κληρονομιάς του πιστεύω),αλλά εν τέλει το Children καταλήγει να μην έχει περισσότερο ρεαλισμό αν και προσπαθεί να το παίξει όσο πιο σοβαρό γίνεται(δείχνοντας ωμή βία,κάτι που ζούμε στην καθημερινότητα μέσω των ειδήσεων άρα ταύτιση και υιοθέτηση,κλπ).

Δυστυχώς ή ευτυχώς,ίσως να είμαι τελικά πολύ ουτοπίστρια,αλλά θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος απαρτίζεται από περισσότερους ουμανιστές από όσους νομίζουμε/ξέρουμε κι όχι από τα ανεγκέφαλα κακέκτυπα των 'τερατάκια,τερατάκια!!' απ'τους αείμνηστους power rangers.

Και δε λέω πως δεν υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι έτσι(βλέπε κυριολεκτικά λίγο πιο κάτω απ'τα ζώα),αλλά PLZ,αν έχεις ατράνταχτες αποδείξεις πως εκεί έξω έτσι είναι οι περισσότεροι,ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ.Ασε με να ζω στο ψέμα κι ας ζω μια αυταπάτη....

υγ:κι εμένα μ'αρέσει το πως γράφεις

[John Doe]

Και για ποιό λόγο η Dolce Vita εμπερικλείει-ή μάλλον συνεπάγεται-το απόλυτο χάος??Διότι για εμένα dolce vita είναι να φορέσω τα πιο άνετα πανάκριβα πράντα γκούτσι,κλπ ρούχα και να επισκεφτώ μια πολύ glamorous γκαλερύ ή έκθεση τέχνης(ή έστω μια όπερα),κι έπειτα να πάω στο πιο αβάντ γκάρντ καθαρό εστιατόριο(που θα σερβίρει τα πιο διάσημα πιάτα της πόλης και να τα δοκιμάσω όολα) με την παρέα μου(όλοι με τις λίμο και ό,τι ποθούν επίσης) που θα μιλάμε μόνο για ενδιαφέροντα για εμάς πράγματα,κι από εκεί στο πιο κυριλάτο after και από εκεί με μια γοητευτική πριβέ συντροφιά(ενός ατόμου,if you know what i mean ) στην υποθετική βιλάρα μου που βλέπει όλο τον ωκεανό πανόραμα και ένα τεράστιο μελί φεγγάρι από πάνω(ή έστω,διότι επειδή και οι φαντασιώσεις έχουν και τα όριά τους,στη σουίτα ενός πεντάστερου ξενοδοχείου) να πίνω τομ περινιόν και τζόνι γουόκερ μπλου συνοδευόμενα από λαχταριστά ορεκτικάκια,μικαέλ μπούμπλε να ακούγεται από μέσα να τραγουδάει τζαζ και εγώ να εμ..αχέμ!! με την συντροφιά που προανέφερα..

Σίγουρα Dolce Vita για εμένα δεν είναι η φαντασίωση κάθε νερντ να γίνει το Doom πραγματικότητα.

Αυτό που περιγράφεις πιο πολύ μου θυμίζει την Άννα Παναγιωτοπούλου και το Θανάση Ευθυμιάδη στην ομώνυμη σειρά!!!

Πάντως τον όρο dolce vita τον χρισιμοποίησα με μια δόση... ειρωνίας. Υπάρχουν αρκετοί ψυχάκηδες εκεί έξω που θα παρακολούσαν να ζήσουν μια πίστα του DOOM. Γι'αυτούς dolce vita θα μπορούσε να είναι μια αιματοκυλισμένη βραδιά σε ένα μπαρ-σαλούν, που κλείνει με σκηνές σκληρού πορνό ανάμεσα σε αυτούς και το ούζι τους. Σίγουρα πάντως κι εγώ εύχομαι ένα τέτοιο σενάριο (για το Children of Men μιλάω, γιατί ξέφυγα λίγο) να είναι όχι μόνο ακραίο, αλλά και μη υλοποιήσιμο. Είδες που κάπου συμφωνούμε στο τέλος? Αυτό όμως δε σημαίνει πως δε με φοβίζει η έμφυτη τάση του ανθρώπου για καθετί "κακό". Ίσως αυτή τη φοβία να εκμεταλλεύτηκε ο συγγραφέας, προκειμένου να μας αφυπνίσει για ένα μέλλον που όσο και δε μας αρέσει, ίσως να μην είναι και τόσο μακρινό.

Σε τελική ανάλυση, και μόνο το γεγονός ότι κάνουμε αυτή τη συζήτηση, σημαίνει πως η ταινία μόνο αδιάφορη δεν ήταν! Σίγουρα, το μήνυμα που πέρασε (ή έστω προσπάθησε να περάσει) μπορεί να μην άρεσε σε όλους, αλλά τουλάχιστον κατάφερε να προβληματίσει, κι αυτό είναι ευπρόσδεκτο (αν όχι απαραίτητο) από ένα έργο τέχνης!

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Αυτό που περιγράφεις πιο πολύ μου θυμίζει την Άννα Παναγιωτοπούλου και το Θανάση Ευθυμιάδη στην ομώνυμη σειρά!!!

Δεν είναι τυχαία η ονομαστική ομοιότητα

[Azrai]

Εμένα μου άρεσε. Δεν συμφωνώ κι εγώ ότι πρέπει να συγκριθεί με το V. Ήταν ενδιαφέρον καταστροφικό σενάριο και καλά κάνει και δεν δίνει λεπτομέρειες-λύσεις. Αυτό επαφίεται στον θεατή να το σκεφτεί.

Μια ένσταση που έχω είναι το γιατί ο Κειν είναι παιδί των λουλουδιών όταν κατά πάσα πιθανότητα δεν ζούσε σταο σιξτις. Αν το παραβλέψει κανείς αυτό, τότε συμφωνώ ότι μετά από μια πλειάδα κακών ταινιών, επιτέλους παίζει σε κάτι που του αξίζει.

Σκηνοθεσία και μουσική και ακόμα περισσότερο η έλλειψη κάθε είδους μουσικής σε ορισμένες σκηνές κάνουν την ταινία πολύ ατμοσφαιρική. Ειδικά τα τανκ στην πολυκατοικία είναι απίστευτα ρεαλιστικά.

Όσον αφορά το προφητικό ή όχι, εκτιμώ ότι η ταινία είναι εντελώς στην σφαίρα του φανταστικού και δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένα τέτοιο σενάριο να υλοποιηθεί ποτέ. Δεν με απασχολεί όμως αυτό. Το δέχτηκα σαν σύμβαση εξ αρχής και δεν έχω πρόβλημα. Όπως ειπώθηκε, είναι σαι-φαι ταινία.