[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Η Καλύτερη Παρέα

[Remy Fincher]

"A Prairie Home Companion" emstar emstar,5

Του Ρόμπερτ Άλτμαν

Με τους Μέρυλ Στριπ, Γκάρισον Κίλορ, Λίλι Τόμλιν, Τζον Σ. Ράιλι, Γούντι Χάρελσον, Κέβιν Κλάιν, Λίντσεϋ Λόαν, Ρόμπιν Ράιτ Πεν κ.α.

Αντιμέτωποι με το επικείμενο και αναπόφευκτο "κλείσιμό" τους μετά την εξαγορά του ραδιοφωνικού σταθμού που τους φιλοξενεί, το παλαβό πλήρωμα της κάντρυ ψυχαγωγικής εκπομπής "A Prairie Home Companion" ανεβαίνει για μια τελευταία φορά επί σκηνής για την αναμετάδοσή της. Σ' αυτήν την αναμετάδοση αναμνήσεις και νοσταλγία θα πλημμυρίσουν τους πάντες, σχέδια για το αβέβαιο μέλλον θα "χρυσώσουν" το χάπι, η απειλή του ξεπουλήματος του σταθμού θα πλανιέται στον αέρα μονίμως και ανελέητα, γηραιά μέλη θα... αποδομήσουν εις Κύριον και μια αιθέρια παρουσία- άγγελος εξολοθρευτής θα περιφέρεται αμέριμνη ανάμεσά τους...

And you know the sun's setting fast

and just as they say nothing good ever lasts

so go on now, kiss it goodbye

and hold on to your lover, cause your heart's bound to die...

- "Our Town", κάντρυ αμερικάνικο τραγούδι

Θα 'πρεπε να υπάρχει μια λέξη, μια φράση ξεχωριστή, για να περιγράψει (επαρκώς το συναίσθημα που σου προξενεί το να βλέπεις κάτι για τελευταία φορα, να το αγγίζεις, να το μυρίζεις, να το αφουγκράζεσαι. Τη ζαλάδα στο κεφάλι, τον κόμπο στο λαιμό, το ανακάτεμα στο στομάχι. Την προσπάθεια να ανακαλέσεις στη μνήμη σου κάθε τι που έχει σχέση με αυτό, αλλά και ο αγώνας κόντρα στους δείκτες ενός ρολογιού και στις ακτίνες ενός άστρου να κρατήσεις σφιχτά σε αυτήν κι ό,τι άλλο προλαβαίνεις. But "just as they say nothing good ever lasts". Κάποτε όλα τα καλά τελειώνουν. Στη δουλειά. Στο γέλιο και το πανηγύρι. Στον έρωτα. Στη ζωή την ίδια.

Κάποτε η αυλαία πέφτει. Αλλά τι κάνεις όταν οι κουρτίνες κλείσουν; Μαζεύεσαι ηττημένος σε μια γωνία και κλαις τη μοίρα σου; Βρίζεις και καταριέσαι για το πρόωρο τέλος; Περιμένεις το σκοτάδι που διαδέχεται τα φώτα της ράμπας να σε πάρει μαζί; Sure. Όλα αυτά, αποτελέσματα ένεκα της αδύναμης ανθρώπινης φύσης. Στο τέλος όμως θα ανεβείς στη σκηνή με μπρίο, κέφι, χαμόγελο, με όσο θάρρος σου περισσεύει να αντιμάχεται ένα τρακ εφάμιλλο της πρώτης σου φοράς. Θα τα δώσεις όλα στο τελευταίο σου τραγούδι, στο τελευταίο σου καλαμπούρι, στο τελευταίο σου σκετς. Και ύστερα, όταν κι ο χρόνος σου τελειώσει, θα εισπράξεις τη ζεστασιά, και την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων που αφοσιωμένα τους κρατούσες την "καλύτερη παρέα". Το πιο δυνατό τους χειροκρότημα στην τελευταία σου υπόκλιση.

Η ταινία είναι βασισμένη στο υπαρκτό πρόγραμμα "A Prairie Home Companion" του Γκάρισον Κίλορ, που εδώ πρωταγωνιστεί και γράφει το σενάριο. Με το γηραιό (ογδοντα ενός), αλλά καθώς φαίνεται όχι και γηρασμένο, δημιουργό στο τιμόνι, η "Καλύτερη Παρέα" γίνεται μια κλασσική "αλτμανιάδα", πολυπρόσωπη και πολυεπίπεδη, θαυμάσια χαοτική, γλυκά νοσταλγική, αστεία και συγκινητική. Παντρεύει το "Nashville" με τις "Μέρες Ραδιοφώνου" του Γούντυ Άλλεν και συγκεντρώνοντας ένα εκπληκτικό καστ αποτελεί τον καλύτερο εδώ και πολύ καιρό φόρο τιμής σε ένα μέσο που μετά από εκατό σχεδόν χρόνια ύπαρξης αρχίζει να βαδίζει ξέπνοα προς τη δύση του.

Για το "A Prairie Home Companion" έγραψε ο Πήτερ Τράβερς του "Rolling Stone" και δε θα μπορούσα να το πω καλύτερα: "take a swing at this moonshine. There's magic in it".