[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] Όλα Είναι Φωτισμένα

[Remy Fincher]

"Everything Is Illuminated" emstar

Του Λιβ Σράιμπερ

Με τους Ελάιτζα Γουντ, Γιουτζήν Χατς, Μπόρις Λέσκιν και Λαρίσα Λώρετ

Ο Τζόναθαν Φόερ (Γουντ) είναι Αμερικανοεβραίος ουκρανικής καταγωγής και παθιασμένος συλλέκτης με ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την πολυμελή οικογένειά του και την κληρονομιά της. Για ένα μέλος της όμως, το παρελθόν είναι άγνωστο και ομιχλώδες: για τον παππού του, Σάφραν, ο οποίος μετανάστευσε στις Η.Π.Α κατά τη διάρκεια του πολέμου από ένα μικρό χωριό της Τρανσυλβανίας. Το χωριό αυτό, που όπως φαίνεται ισοπέδωσαν οι Ναζί, θα αναζητήσει ο Τζόναθαν με τη βοήθεια ενός εκκεντρικού Ουκρανού νεαρού (Χατς) και του πεισματάρη, προκατειλημμένου παππού του (Λέσκιν)...

Το Λιβ Σράιμπερ γνωρίζετε (μετά πάσας επιφύλαξης) ως τον εγωπαθή και φιλόδοξο "Κότον Γουίρι" στην τριλογία "Scream". Ο εν λόγω ηθοποιός, που πριν από αρκετά χρόνια το περιοδικό "ΣΙΝΕΜΑ" κατέτασσε- μαζί με τους Ματ Ντέημον, Νεβ Κάμπελ, Ντέηβιντ Αρκέτ, Έμπεθ Ντάβιτζ- στο νέο αίμα του αμερικάνικου σινεμά, κάνει το ντεμπούτο του ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης μεταφέροντας στην οθόνη την αυτοβιογραφική νουβέλλα του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ.

Πέτυχε εν μέρει, είναι η ετυμηγορία γι'αυτήν του την προσπάθεια. Κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα φιλμ αξιέπαινου οπτικού κάλλους, με κάδρα που σφύζουν από ζωντάνια, ποιητικότητα και φως και το εμπλούτισε ταιριαστά σε κάθε σχεδόν σκηνή με παραδοσιακές ουκρανικές μελωδίες, άκρως ευχάριστες στο άκουσμά τους. Το "Όλα είναι φωτισμένα" συνδυάζει επιτυχώς το βαλκανικό έθνικ στοιχείο με την american indie αισθητική.

Ωστόσο εκεί που αποτυγχάνει είναι η υποτονικότητα στη δραματουργική ένταση αλλά και στην κωμική πλευρά. Αφηγείται μια ιστορία τραγική, αλλά όχι ιδιαίτερα συγκινητική, χαριτωμένη, αλλά όχι ιδιαίτερα αστεία, ενδιαφέρουσα, αλλά όχι απρόβλεπτη στην εξέλιξή της. Το δράμα της εβραϊκής γενοκτονίας γνωστό και χιλιοειπωμένο, οι πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των ιθαγενών και του αλλόκοτου Αμερικάνου καθίστανται αδύναμες να εγείρουν παρά μόνο ένα χαμόγελο.

Μια ταινία για την επιστροφή στις ρίζες και τη συμφιλίωση με το παρελθόν που αποτελεί αναπόφευκτα κομμάτι μας: but in the end, it's all been said before, and better.