[TAINIOΚΡΙΤΙΚΗ] Τα αόρατα παιδια

[Ήρα]

Διεθνής ταινία σε σκηνοθεσία Κουστουρίτσα, Γου, Σπάικ Λι, Ρ. Σκοτ Λουντ, , με τους: Ρόζι Περέζ, Ντέιβιντ Θιούλις, Κέλι ΜακΝτόναλντ

7 ιστορίες από διάφορες χώρες (εμπόλεμη Αφρική, Σερβία, Η.Π.Α., Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Κίνα) με ήρωες "αόρατα" παιδιά, που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, είναι θύματα εκμετάλλευσης, βιώνουν τις κοινωνικές ανισότητες, επιβιώνουν σε εμπόλεμη ζώνη, θέλουν αλλά δεν μπορούν να παραμείνουν παιδιά.(απο Αθηνοραμα)

δεν ξερω πως θα μπορουσα να πεισω εστω έναν να παει να την δει...

με τα κινηματογραφικα κριτηρια δεν τα παω καλα γιατι συνηθως χανομαι στην πλοκη και το συναισθηματικο αντικτυπο των ταινιων .

πολλες φορες εχω βγει ενθουσιασμένη απο κινηματογραφικη αιθουσα και δηλωνα ότι ειναι απο τις καλυτερες ταινιες μου , καποιες φορες όμως βγαινω συγκλονισμένη και σκεφτομαι την ταινια μέρες μετα , τα αορατα παιδια ειναι μία απο αυτες τις ταινιες.

η ταινια γυριστηκε υπο την αιγιδα της unicef και για να ειμαι ειλικρινης όταν αρχιζε σκέφτηκα ότι μπορει να λειτουργουσε καπως σαν ντοκυμαντερ-τουτεστιν ενδιαφερον μεν αλλα πιθανοτατα ψιλοβαρετο δε.

και όμως η ταινια αποτελει μια απροσμενη δημιουργια απο καλλιτεχνικη αποψη!ο καθε σκηνοθέτης βαζει τη δικη του πινελια και αλλη ιστορια προκυπτει λυρικη και ποιητικη , αλλη σχεδον πικρα χαρουμενη και βαλκανικη ,αλλη ρεαλιστικη , αλλη παιχνιδιαρα , αλλη νοσταλγικη...

κοινος παρανομαστης?τα παιδια , παιδια σε παραγκουπολεις , σε πολυτελη σπιτια , παιδια θυματα του aids και θυματα τσακισμένων οικογενειακων σχεσεων , παιδια πολεμιστες...όμως παιδια , οσο κι αν οι συνθηκες τα μεγαλωνουν αποτομα και αγρια και αιμοβορα , σε καθε ιστορια μια παιδικη σκέψη αναφυεται , μια παιδικη ματια βλέπει τον κοσμο διαφορετικα .

για ποια ιστορια να μιλησω χωρις να μακρυγορησω πολυ?

Ο αγαπημενος μου Κουστουριτσα στηνει την πιο φασαριοζικη , την πιο πολύχρωμη , την πιο "μουσικαντικη "ιστορια , όλα φωναζουν την γνωστη του σφραγιδα και ο ήρωας του μαθαινει νωρις πως το εξω και ελευθερο ειναι πιο σκληρο απο το μεσα ...

Η ιστορια απο την εμπόλεμη Αφρικη προσωπικα με ταραξε ίσως γιατι όλα αυτα φανταζουν ότι συμβαινουν καπου πολύ μακρια απο την καλογυαλισμένη μας ζωη και αφορουν άλλα χρωματα ανθρωπων , τρως μια γραθια στο στομαχι για να θυμηθεις οτι Ρουαντα , εμφυλιοι και Αφρικη ειναι μια ανασα κοντα και τα πιο αθωα θυματα του παραλογισμου ειναι τα παιδια ...παιδια που ντυνονται σκληροτητα και εκδικηση αλλα λυγιζουν μπροστα σε έναν πινακα...

Ο Σπαικ Λι φτιαχνει την πιο τραγικη ιστορια , κατασκευασμα στην συγχρονη Αμερικη και του συγχρονου τροπου ζωης και μας θυμιζει ενα άλλο ειδος ρατσισμου και ομοφοβιας , αυτον έναντι στα θυματα του aids-αν πω οτι η ιστορια του ειναι συγκινητικη απλα θεωρω οτι θα εστιασω λανθασμενα μονο στο συγκινησιακο κομματι και θα ειμαι αδικη ,ειναι απο καθε αποψη μαθημα ζωης!

Στην διπλανη Ιταλια , ενας κλεφτης πιτσιρικας ευτυχει με μια γυρα στο λουνα παρκ-ποσο "μεγαλιστικες "δειχνουν οι πραξεις του και η "εγκληματικη "του συμπεριφορα και ποσο παιδικοι οι φοβοι και οι χαρες του.

Στη Βραζιλια , αγωνας επιβιωσης ξυπναει τα παιδικα μυαλα , πολύχρωμη , πολυβουη παιχνιδιαρα ιστορια , ξενιζει και ξυνιζει το παραλογο της φτωχειας και η αλαζονεια του πλουτου , και τα δυο χωρανε στη ιδια μερια του Σαο Παολο.

Ενας φωτογραφος -ανταποκριτης πολεμου , σαν μοναδικο λογο επαγγελματικης αντοχης ανασυρει τις μνημες της παιδικης του ηλικιας .

Αφησα τελευταια την ιστορια απο την Κινα (δε θα πω τιποτε για την υποθεση της γιατι θα μου φανει τραγικα λειψο )-τοσο ομορφη , σχεδον σαν ποιημα , αυτος ο κυριος Σον Γου πρεπει να εχει μια ολανθιστη καρδια για να μετατρεψει τον κινηματογραφο σε ωδη !σχεδον ευθραυστη ιστορια , σχεδον σαν να διαβαζεις Συλβια Πλαθ με χαρουμενο τελος , σχεδον θαυμα , με μαγεψε.

προτεινω την ταινια !οχι για να πουμε α ειμαστε καλοι ανθρωποι ,παμε να δουμε μια ταινια με παιδια ή τι τυχεροι που ειμαστε με τις ομορφες ζωες μας .την συνιστω ανεπιφυλακτα σαν κινηματογραφικο μαθημα , σαν σπουδη στην τεχνη με αντικειμενικα κριτηρια (για τους πιο λογικους τεχνοκρατες απο εμας ).για τους πιο "ονειροπαρμενους ", δειτε την για να ξαναθυμηθητε πως ειναι οι παιδικες ματιες θεωρησης των πραγματων. και μακαρι να μην το ξαναξεχασουμε ποτέ.

[Winmx]

Αν καταλαβα για ποιο εργο μιλας εχει ενα ωραιο τραγουδι με ενα σκληρο βιντεο-κλιπ αφου δυστυχως ειναι η πραγματικοτητα πολλων παιδιων!

Tina Turner feat. Elisa

Teach me again

What's it to walk on a silent road

To be thirsty and wait for, wait for the rain?

What is it like?

You wake me up with a ray of light.

Tell me a joke

And if you don't know one, nevermind.

Can't we just look at the sun?

And live a lifetime in a day

Like some butterfly, life's not quite the same

A lifetime in a day

In which we learn to fly out of a cage.

(So what is) The smell of summer like, and,

(So what is) The sound of your heart when you're running

(So what is) To be fearless like

(So what is) It to have nothing in life but plenty of, space?

In this place is the law of the strongest

But we confuse the weak with the one that

Make's the big mistakes

And the strong with the perfect

And live a lifetime in a day

Like some butterfly, life's not quite the same

A lifetime in a day

In which we learn to fly out of a cage.

(So what is) The smell of summer like, and,

(So what is) The sound of your heart when you're running

(So what is) To be fearless like

(So what is) It to have nothing in life but plenty of, space?

Teach me again. X4

(So what is) The smell of summer like, and,

(So what is) The sound of your heart when you're running

(So what is) To be fearless like

(So what is) It to have nothing in life but plenty of, space?

Teach me again. X4