m@ρι@ Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2006 INSIDE MAN Σκηνοθεσία: ΣΠΑΙΚ ΛΙ Σενάριο: ΡΑΣΕΛ ΤΖΙΓΟΥΙΡΤΣ Ηθοποιοί: ΤΖΟΝΤΙ ΦΟΣΤΕΡ , ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟΕ , ΝΤΕΝΖΕΛ ΓΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ , ΚΛΑΙΒ ΟΟΥΕΝ , ΤΣΙΟΥΕΤΕΛ ΙΤΖΑΙΦΟΡ , ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΠΛΑΜΕΡ Διάρκεια: 129 λεπτά Πρεμιέρα: Πέμπτη, 23 Μαρτίου 2006 Χρονολογία παραγωγής: 2006 Είδος ταινίας: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ Καταλληλότητα ταινίας: ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ Περίληψη Ένας επιτυχημένος αστυνομικός, ο ντετέκτιβ Φρέιζερ (Ντένζελ Γουάσινγκτον), έρχεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη υπόθεση της καριέρας του, όταν ο ληστής τραπεζών Ντάλτον (Κλάιβ Όουεν) σχεδιάζει την τέλεια ληστεία, κρατώντας δεκάδες ομήρους. Καθώς ο Φρέιζερ και ο Ντάλτον παίζουν τη γάτα με το ποντίκι, αλλάζοντας εκ περιτροπής ρόλους, θα μπει στη μέση η Μαντλίν, μία πανίσχυρη μεσίτρια με υψηλές γνωριμίες, που θα έλθει να κάνει ακόμα πιο ασταθή την όλη κατάσταση, καθώς επεμβαίνει καταλυτικά, χωρίς όμως να αποκαλύπτει σε κανέναν τα πραγματικά συμφέροντά της. ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΝΤΕΝΖΕΛ ΓΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ Ο μοναδικός αφροαμερικανός που έχει βραβευθεί δύο φορές με βραβείο Όσκαρ ["Glory", "Training Day"]. Είναι 52 ετών. Γνώρισε τη γυναίκα του, Πολέτα, το 1977, όταν ακόμα ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Eίναι 23 χρόνια παντρεμένος και έχει 4 παιδιά. Βάφτισε το γιο του Malcolm X, προς τιμήν του αφροαμερικανού ηγέτη Malcolm X, τον οποίο και υποδύθηκε στην ομότιτλη ταινία του 1992, με σκηνοθέτη πάλι τον Σπάικ Λι (το "Inside Man" είναι η τέταρτη ταινία που γυρίζουν μαζί). Έχει πάρει μέρος μόλις σε 4 θεατρικές παραστάσεις. Παλαιότερες ταινίες: "Cry Freedom", "Richard III", "Mo’ Better Blues", "Philadelphia", "Antwone Fisher" (το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 2002), "Οut Of Time", "John Q", "Remember The Titans", "The Hurricane", "The Bone Collector", "Fallen", "He Got Game", "The Siege", "Courage Under Fire", "The Preacher’s Wife", "Crimson Tide", "Virtuosity", "Devil In A Blue Dress", "Much Ado About Nothing", "The Pelican Βrief", "Man On Fire", The Manchurian Candidate και πολλά άλλα. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
xalia Δημοσιεύτηκε 27 Μαρτίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 27 Μαρτίου 2006 Το είδα και μου άρεσε πάρα πολύ! ΄Σε πολλά σημεία θύμιζε πολύ το Ocean's 11 μα άλλωστε ποια ταινία με θέμα μια ληστεία δε μοιάζει με την άλλη! Απίστευτο το καστ που συγκεντρώθηκε, φοβερή μουσική, οι ανατροπές αν και κάποιες φορές όχι και τόσο ξαφνικές ...γενικά μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία. Περνάνε άκρως ευχάριστα οι 2 ώρες! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
cosmonaut Δημοσιεύτηκε 28 Μαρτίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Μαρτίου 2006 απλά κορυφαία για ταινία του είδους,από τις καλύτερες που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα κ για μία ακόμα φορά ένας πολύ καλός κλάιβ όουεν! / Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
xalia Δημοσιεύτηκε 28 Μαρτίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Μαρτίου 2006 Τελικά η Τζόντι Φόστερ τι εργασίες υποτίθεται ότι αναλάμβανε? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
m@ρι@ Δημοσιεύτηκε 30 Μαρτίου 2006 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 30 Μαρτίου 2006 είναι πολύ μυστηριώδης ρόλος εμφανίζεται λίγο,κάνει πολλή εντύπωση τώρα για το τι ακριβώς κάνει... μάλλον είναι ο άνθρωπος για όλες τις (δύσκολες) δουλειές Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Remy Fincher Δημοσιεύτηκε 3 Απριλίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Απριλίου 2006 "Inside Man" emstar emstar Του Σπάικ Λι Με τους Ντένζελ Γουάσινγκτον, Κλάιβ Όουεν, Τζόντι Φόστερ, Κρίστοφερ Πλάμμερ, Γουίλεμ Νταφόε κ.α. Ο ιδιοφυής ληστής τραπεζών Ντάλτον Ράσελ (Όουεν) οργάνωσε και επιχειρεί να πραγματοποιήσει την τέλεια ληστεία τράπεζας. Τα σχέδιά του θα αναλάβει να αναστείλει ο ντετέκτιβ Κιθ Φρέιζιερ (Γουάσινγκτον) και ο συνεργάτης του, καθώς και πλήθος αστυνομικών δυνάμεων που πολιορκούν το επιβλητικό κτήριο του Μανχάταν. Καθώς όμως ο χρόνος κυλά, οι προθέσεις των ληστών φαίνονται ολοένα πιο σκοτεινές και μυστηριώδεις. Στην υπόθεση εμπλέκεται και η Μάντελιν Ουάιτ (Φόστερ), απεσταλμένη του μεγιστάνα και ιδιοκτήτη της τράπεζας Άρθουρ Κέις (Πλάμμερ).... Όταν πίσω από την κάμερα έχεις ένα σκηνοθέτη όπως ο Σπάικ Λι και μπροστά ένα τόσο αξιοζήλευτο πρωταγωνιστικό τρίο όπως οι Γουάσινγκτον, Όουεν και Φόστερ, αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να πάει στραβά. Στην περίπτωση του "Υποκινητή", η απάντηση είναι μια και απλούστατη. Τίποτα. Όπως κάθε φορά που ένας εναλλακτικός σκηνοθέτης φλερτάρει με το mainstream, έτσι και εδώ ο Λι αφήνει ανεξίτηλα την προσωπική του σφραγίδα, που δεν είναι άλλη φυσικά από την αχαλίνωτη και ανελέητη πολιτικοποίηση μιας αλλιώς "άχρωμης" (sic) ιστορίας. Από την αρχή μέχρι τους τίτλους του τέλους, σχεδόν όπως έκανε και στην αριστουργηματική "25η Ώρα", ο Λι καθιστά σαφές και έκδηλο ότι η ιστορία εκτυλίσσεται στη μετα-μπινΛάντεν Νέα Υόρκη, μια μεγαλούπολη που ζέχνει από ξενοφοβία και προκατάληψη, διανθίζοντάς την με κωμικοτραγικές πινελιές ανεγκέφαλου ρατσισμού. Στο κάτω- κάτω, τι πιο πολιτικό από τον κεντρικό άξονα της ιστορίας, δηλαδή τη ληστεία μιας τράπεζας διοικούμενης από έναν Άρειο με ύποπτο παρελθόν, με ομήρους Εβραίους, Λατίνους, Σιχ, Ασιάτες, Ιταλοαμερικάνους, Αφροαμερικανούς; Δράση ταχύτατη αλλά και στυλάτη στην εξέλιξη της σχεδόν από τα πρώτα λεπτά και μέχρι- περίπου- το τέλος ασταμάτητη, απρόβλεπτη, καταιγιστική. Όταν σε πλείστες ταινίες τους είδους της οι διάλογοι αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα όρια του κλισέ ή του γελοίου, αν και εφόσον δεν έχουν την ευτυχία να είναι απλώς λειτουργικοί, ο "Υποκινητής" είναι μια ευχάριστη, αν όχι αξιέπαινη εξαίρεση. Οι στιχομυθίες είναι ευφυείς, κοφτερές, άλλοτε σαρδόνια σατιρικές, άλλοτε αρκούντως (όσο πρέπει) δραματικές. Και ένα καστ όχι απλώς εντυπωσιακό αλλά και έμπειρο, ένα πρωταγωνιστικό τρίο που φέρει εις πέρας τη δουλειά του με αέρα, άνεση και γοητεία. Η "Υπόθεση Τόμας Κράουν" δεν είναι- και ούτε προτίθεται άλλωστε να γίνει instant classic. Αλλά είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα "καλού" Χόλλυγουντ: αυτού με υψηλό δείκτη ευφυίας. Υ.Γ. Εξαιρετική η μουσική του Τέρενς Μπλάνσαρντ- μόνιμου συνεργάτη του Λι. Το τραγούδι των τίτλων είναι το "Chaiyya- Chaiyya" των Panjabi MC. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
m@ρι@ Δημοσιεύτηκε 4 Απριλίου 2006 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 4 Απριλίου 2006 Υ.Γ. Εξαιρετική η μουσική του Τέρενς Μπλάνσαρντ- μόνιμου συνεργάτη του Λι. Το τραγούδι των τίτλων είναι το "Chaiyya- Chaiyya" των Panjabi MC. σωστό Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sovereign Δημοσιεύτηκε 5 Απριλίου 2006 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Απριλίου 2006 Η κριτική του ΝΜ25 με εκφράζει απόλυτα. Οι ταινίες με ληστείες έχουν πάψει προ πολλού να με συναρπάζουν αλλά αυτή με κράτησε για τα καλά. Η πολιτική ματιά είναι υποβόσκουσα από την αρχή της ταινίας και οι συμβολισμοί πάμπολλοι: οι έγχρωμοι επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, ο "Άραβας" υπάλληλος που βγαίνει και ανακρίνεται σαν υποψήφιος καμικάζι, ο μεγιστάνας ναζί που πλέον κάνει... φιλανθρωπίες, οι αλβανικοί προπαγανδιστικοί λόγοι, το ...σπίτι του γιου του Μπιν Λάντεν και άλλα πολλά. Παρότι όλα αυτά δίνονται με έναν εύθυμο τόνο ξυπνούν συνειρμούς λιγότερο αλαφροΐσκιωτους και χτυπάνε διάφορα ταμπού με το γάντι, αλλά με ένα γάντι- σιδηρογροθιά. Ο Λι όμως δεν κάνει πολιτική ταινία, κάνει προβληματισμένο χαβαλέ και αυτό γιατί πιθανά να έχει αντιληφθεί ότι το αμερικάνικο κοινό δεν πολυκαταλαβαίνει από πολιτικώς ορθό ιδεολογικό κινηματογράφο, αλλά από πολιτικώς μη ορθό χαβαλέ. Το καστ είναι ιδανικό και επίσης ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνουμε και στα... μεγέθη των σουτιέν πολλών εκ των πρωταγωνιστριών Πανέξυπνο, μέσα στην απλότητά του. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.